Ένας νέος αρχιτεκτονικός μυστικισμός. Τα υπόγεια των κτιρίων της πόλης επικοινωνούν με εκπομπές από τον Κάτω Κόσμο. Οι ουρανοξύστες, τα πολύ ψηλά κτίρια, οι ναοί και τα καμπαναριά μέσα στην πόλη, λειτουργούν ως δίαυλοι επικοινωνίας με τον ουράνιο κόσμο, η πόλη είναι συνδεδεμένη με τον ουρανό μέσω αυτών.
Στο πολύ παράξενο και συναρπαστικό βιβλίο "Αντίκοσμος" (εκδ. Άγνωστο) της Λένας Αδαμοπούλου, η συγγραφέας αναφέρει:
«Όλα τα υπερβολικά ψηλά κτίρια ανά τον κόσμο δέχονται πάρα πολλά αστροπελέκια κάθε χρόνο. Πώς άραγε θα το εξηγούσε αυτό ένας αστυμάγος; Πάντως μέχρι σήμερα υπάρχουν επιστημονικές μελέτες και έχουν γίνει διάφορα πειράματα για να αποδείξουν ακριβώς την ομοιότητα αυτής της αρχέγονης δύναμης σε σύγκριση με τα μόρια του φορτίου ενός κεραυνού. Όλα αυτά φυσικά παραπέμπουν στη γνωστή θεωρία περί "Μεγαστυμαντείας", γιατί, όπως ήδη ανέφερα, οι δημιουργοί του πύργου του Μάνια αποσκοπούσαν στη χρήση της γεωδυναμικής ενέργειας της πόλης τους. Ωστόσο, η ιστορία πάει ακόμη πιο μακριά, γιατί και οι ίδιοι οι κωδωνοκρούστες κατείχαν πολλά μυστικά για την απόκρυφη τέχνη της χρήσης των καμπάνων… »Πολλές καμπάνες, σε πολλές εκκλησίες της Ευρώπης, έφεραν την επιγραφή "δαμάζω τους κεραυνούς". Οι κωδωνοκρούστες προσπαθούσαν, με τις καμπάνες τους, να παγιδεύσουν τους κεραυνούς, να κλέψουν τον ουράνιο ηλεκτρισμό, να δαμάσουν τις καταιγίδες. Αυτά τα πολύ ψηλά καμπαναριά, αναρριχόμενα στον ουρανό, φαίνεται ότι έπαιζαν πολλούς ρόλους. Εκτός απʼ όλους τους υπόλοιπους ρόλους που είχαν, όπως να καλούν τους πιστούς για τη λειτουργία, να ανακοινώνουν διάφορα γεγονότα, να κρούουν το σήμα του κινδύνου, λειτουργούσαν και σαν διαβιβαστές μηνυμάτων στις αόρατες δυνάμεις, και ως συσσωρευτές ενέργειας… »Με άλλα λόγια οι καμπάνες που βαπτίζονταν με κάποιο τελετουργικό, μπορούσαν να έχουν μια θεμιτή ηχητική πρόσβαση στον κόσμο των πνευμάτων. Με δονήσεις και ισχυρούς ήχους μπορούσαν να γίνουν αντιληπτά τα μηνύματα που μετέφεραν στον αόρατο κόσμο, ψηλά προς τον ουρανό, και γι' αυτό είναι άλλωστε τόσο συνηθισμένο τα καμπαναριά να είναι πολύ ψηλά. Τα καμπαναριά «δείχνουν» προς τον ουρανό. Παλαιότερα ήταν τα πιο ψηλά σημεία των πόλεων, και λειτουργούν σαν κεραίες εκπομπής. Εκπέμπουν μηνύματα στους κατοίκους της πόλης, στους κατοίκους του αιθέρα, στο σύμπαν. (Λειτουργούν και ως δέκτες της συμπαντικής δύναμης, αν προσαρτηθεί ένα αλεξικέραυνο στην κορυφή τους, όμως που διοχετεύεται τελικά αυτή η δύναμη; ) … Τα παράθυρα των καμπαναριών λειτουργούν ως ηχεία που δονούν τις νότες που παράγουν οι καμπάνες. Επίσης, υποκρίνονται ότι ο ήχος τους έρχεται από τον ουρανό (γιʼ αυτό είναι τόσο ψηλά τα καμπαναριά), είναι ένα κάλεσμα που έρχεται από τη Βασιλεία των Ουρανών για να συγκεντρώσει τους πιστούς στο θάλαμο υποδοχής της Βασιλείας, τον εσωτερικό αεροδιάδρομο, δηλαδή τον ναό. Μέσα στον ναό, οι τρούλοι λειτουργούν ως εικόνες ενός εσωτερικού ουρανού…»
Ο Ουρανός είναι δικτυωμένος με τους ναούς της πόλης, απ' όπου διέρχονται τα πνεύματα προς το ταξίδι τους για την «άλλη πλευρά». Περνούν μέσα από τους ναούς, όπου στέκουν οι πύλες για την αντίπερα όχθη. Και υπάρχουν παλιές εκκλησίες που διαθέτουν πολύ ψηλά καμπαναριά αλλά και πολύ βαθιά υπόγεια. Είναι διπολικοί «σύνδεσμοι» που ο αστικός εξερευνητής μπορεί να τους ανακαλύψει, να παρακολουθήσει τη δραστηριότητά τους, τελικά να τους χρησιμοποιήσει… Αυτά είναι μόνο λίγα από τα πολλά συγκλονιστικά μυστικά του Αντίκοσμου…
Εκκεντρικοί αισθητιστές εξερευνούν τις ατμόσφαιρες της πόλης, γλιστρούν από σοκάκι σε σοκάκι, εμπνέονται, εντοπίζουν, κατασκοπεύουν, σημειώνουν, εκστασιάζονται, συναντούν την αστική αποκάλυψη, δημιουργούν με τρόπους καλλιτεχνικούς τη νέα αποκαλυπτική αστική φιλολογία, που με τη σειρά της δανείζει ιδέες στη μεταμοντέρνα μυθολογία της μεγαλούπολης. Συνομιλούν με τα κτίρια, αφουγκράζονται το παρελθόν, παρακολουθούν φαντάσματα, βλέπουν την αστική φρίκη, αλλά ανακαλύπτουν και την μεταφυσική ομορφιά των διαδρομών και των τόπων, την έξοδο προς το μυστήριο. Βλέπουν πράγματα που οι άλλοι άνθρωποι δεν βλέπουν, γνωρίζουν όλα εκείνα που κανείς άλλος δεν γνωρίζει μέσα στην πόλη. Συνθέτουν έναν νέο αστικό μυστικισμό, που από τις πρώτες επισημάνσεις και αναλύσεις του αναπόφευκτα είναι και ένα σωρό νέοι αρχιτεκτονικοί μυστικισμοί...
1 σχόλιο:
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΣ ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΣ, ΝΑΟΙ, ΑΣΤΥΜΑΓΕΙΑ
--------------------------------------------------------------------------------
Ένας νέος αρχιτεκτονικός μυστικισμός.
Τα υπόγεια των κτιρίων της πόλης επικοινωνούν με εκπομπές από τον Κάτω Κόσμο. Οι ουρανοξύστες, τα πολύ ψηλά κτίρια, οι ναοί και τα καμπαναριά μέσα στην πόλη, λειτουργούν ως δίαυλοι επικοινωνίας με τον ουράνιο κόσμο, η πόλη είναι συνδεδεμένη με τον ουρανό μέσω αυτών.
Στο πολύ παράξενο και συναρπαστικό βιβλίο "Αντίκοσμος" (εκδ. Άγνωστο) της Λένας Αδαμοπούλου, η συγγραφέας αναφέρει:
«Όλα τα υπερβολικά ψηλά κτίρια ανά τον κόσμο δέχονται πάρα πολλά αστροπελέκια κάθε χρόνο. Πώς άραγε θα το εξηγούσε αυτό ένας αστυμάγος; Πάντως μέχρι σήμερα υπάρχουν επιστημονικές μελέτες και έχουν γίνει διάφορα πειράματα για να αποδείξουν ακριβώς την ομοιότητα αυτής της αρχέγονης δύναμης σε σύγκριση με τα μόρια του φορτίου ενός κεραυνού. Όλα αυτά φυσικά παραπέμπουν στη γνωστή θεωρία περί "Μεγαστυμαντείας", γιατί, όπως ήδη ανέφερα, οι δημιουργοί του πύργου του Μάνια αποσκοπούσαν στη χρήση της γεωδυναμικής ενέργειας της πόλης τους. Ωστόσο, η ιστορία πάει ακόμη πιο μακριά, γιατί και οι ίδιοι οι κωδωνοκρούστες κατείχαν πολλά μυστικά για την απόκρυφη τέχνη της χρήσης των καμπάνων…
»Πολλές καμπάνες, σε πολλές εκκλησίες της Ευρώπης, έφεραν την επιγραφή "δαμάζω τους κεραυνούς". Οι κωδωνοκρούστες προσπαθούσαν, με τις καμπάνες τους, να παγιδεύσουν τους κεραυνούς, να κλέψουν τον ουράνιο ηλεκτρισμό, να δαμάσουν τις καταιγίδες. Αυτά τα πολύ ψηλά καμπαναριά, αναρριχόμενα στον ουρανό, φαίνεται ότι έπαιζαν πολλούς ρόλους. Εκτός απʼ όλους τους υπόλοιπους ρόλους που είχαν, όπως να καλούν τους πιστούς για τη λειτουργία, να ανακοινώνουν διάφορα γεγονότα, να κρούουν το σήμα του κινδύνου, λειτουργούσαν και σαν διαβιβαστές μηνυμάτων στις αόρατες δυνάμεις, και ως συσσωρευτές ενέργειας…
»Με άλλα λόγια οι καμπάνες που βαπτίζονταν με κάποιο τελετουργικό, μπορούσαν να έχουν μια θεμιτή ηχητική πρόσβαση στον κόσμο των πνευμάτων. Με δονήσεις και ισχυρούς ήχους μπορούσαν να γίνουν αντιληπτά τα μηνύματα που μετέφεραν στον αόρατο κόσμο, ψηλά προς τον ουρανό, και γι' αυτό είναι άλλωστε τόσο συνηθισμένο τα καμπαναριά να είναι πολύ ψηλά. Τα καμπαναριά «δείχνουν» προς τον ουρανό. Παλαιότερα ήταν τα πιο ψηλά σημεία των πόλεων, και λειτουργούν σαν κεραίες εκπομπής. Εκπέμπουν μηνύματα στους κατοίκους της πόλης, στους κατοίκους του αιθέρα, στο σύμπαν. (Λειτουργούν και ως δέκτες της συμπαντικής δύναμης, αν προσαρτηθεί ένα αλεξικέραυνο στην κορυφή τους, όμως που διοχετεύεται τελικά αυτή η δύναμη; ) … Τα παράθυρα των καμπαναριών λειτουργούν ως ηχεία που δονούν τις νότες που παράγουν οι καμπάνες. Επίσης, υποκρίνονται ότι ο ήχος τους έρχεται από τον ουρανό (γιʼ αυτό είναι τόσο ψηλά τα καμπαναριά), είναι ένα κάλεσμα που έρχεται από τη Βασιλεία των Ουρανών για να συγκεντρώσει τους πιστούς στο θάλαμο υποδοχής της Βασιλείας, τον εσωτερικό αεροδιάδρομο, δηλαδή τον ναό. Μέσα στον ναό, οι τρούλοι λειτουργούν ως εικόνες ενός εσωτερικού ουρανού…»
Ο Ουρανός είναι δικτυωμένος με τους ναούς της πόλης, απ' όπου διέρχονται τα πνεύματα προς το ταξίδι τους για την «άλλη πλευρά». Περνούν μέσα από τους ναούς, όπου στέκουν οι πύλες για την αντίπερα όχθη. Και υπάρχουν παλιές εκκλησίες που διαθέτουν πολύ ψηλά καμπαναριά αλλά και πολύ βαθιά υπόγεια. Είναι διπολικοί «σύνδεσμοι» που ο αστικός εξερευνητής μπορεί να τους ανακαλύψει, να παρακολουθήσει τη δραστηριότητά τους, τελικά να τους χρησιμοποιήσει…
Αυτά είναι μόνο λίγα από τα πολλά συγκλονιστικά μυστικά του Αντίκοσμου…
Εκκεντρικοί αισθητιστές εξερευνούν τις ατμόσφαιρες της πόλης, γλιστρούν από σοκάκι σε σοκάκι, εμπνέονται, εντοπίζουν, κατασκοπεύουν, σημειώνουν, εκστασιάζονται, συναντούν την αστική αποκάλυψη, δημιουργούν με τρόπους καλλιτεχνικούς τη νέα αποκαλυπτική αστική φιλολογία, που με τη σειρά της δανείζει ιδέες στη μεταμοντέρνα μυθολογία της μεγαλούπολης.
Συνομιλούν με τα κτίρια, αφουγκράζονται το παρελθόν, παρακολουθούν φαντάσματα, βλέπουν την αστική φρίκη, αλλά ανακαλύπτουν και την μεταφυσική ομορφιά των διαδρομών και των τόπων, την έξοδο προς το μυστήριο. Βλέπουν πράγματα που οι άλλοι άνθρωποι δεν βλέπουν, γνωρίζουν όλα εκείνα που κανείς άλλος δεν γνωρίζει μέσα στην πόλη.
Συνθέτουν έναν νέο αστικό μυστικισμό, που από τις πρώτες επισημάνσεις και αναλύσεις του αναπόφευκτα είναι και ένα σωρό νέοι αρχιτεκτονικοί μυστικισμοί...
Δημοσίευση σχολίου